Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

simulacri N N

  • 1 simulācrum

        simulācrum ī, n    [simulo], a likeness, image, figure, portrait, effigy, statue: eius simulacrum servare: deorum simulacra: templa adire, et ante simulacra proiecti, etc., Cs.: Vix positum Castris (the Palladium), V.: simulacra oppidorum: pugnarum, L.— An image, reflection, form, shade, phantom: quid frustra simulacra fugacia (in aquā visa) captas? O.: infelix Creüsae, ghost, V.: vana (noctis), O.: simulacra modis pallentia miris, V. — A mnemonic sign, figure, emblem: simulacris pro litteris uti.— A description, portraiture, characterization: viri copiosi, L.—Fig., a shadow, semblance, appearance, imitation, pretence: religionis simulacra fingere: aliquod civitatis: pugnaeque cient simulacra sub armis, mock-fights, V.: navalis pugnae, L.: simulacra libertatis senatui praebere, Ta.
    * * *
    likeness, image, statue

    Latin-English dictionary > simulācrum

  • 2 adtero

    at-tĕro ( adt-, Dietsch), trīvi, trītum, 3, v. a. ( perf. inf. atteruisse, Tib. 1, 4, 48; cf. Vell. Long. p. 2234 P.), to rub one thing against another; hence, in gen., to rub away, wear out or diminish by rubbing, to waste, wear away, weaken, impair, exhaust.
    I.
    Lit. (most freq. after the Aug. per.; in Cic. only once as P. a.; v. infra): insons Cerberus leniter atterens caudam, rubbing against or upon (sc. Herculi), * Hor. C. 2, 19, 30:

    asinus spinetis se scabendi causā atterens,

    Plin. 10, 74, 95, § 204: aures, * Plaut. Pers. 4, 9, 11 (cf. antestor):

    bucula surgentes atterat herbas,

    tramples upon, Verg. G. 4, 12:

    opere insuetas atteruisse manus,

    Tib. 1, 4, 48; so Prop. 5, 3, 24, and Plin. 2, 63, 63, § 158; so,

    dentes usu atteruntur,

    id. 7, 16, 15, § 70:

    attrivit sedentis pedem,

    Vulg. Num. 22, 25:

    vestem,

    Dig. 23, 3, 10; Col. 11, 2, 16;

    Cels. praef.: vestimenta,

    Vulg. Deut. 29, 5; ib. Isa. 51, 6.— Poet., of sand worn by the water flowing over it:

    attritas versabat rivus harenas,

    Ov. M. 2, 456.—
    II.
    Trop., to destroy, waste, weaken, impair:

    postquam utrimque legiones item classes saepe fusae fugataeque et alteri alteros aliquantum adtriverant,

    Sall. J. 79, 4:

    magna pars (exercitūs) temeritate ducum adtrita est,

    id. ib. 85, 46:

    Italiae opes bello,

    id. ib. 5, 4; so Tac. H. 1, 10; 1, 89; 2, 56; Curt. 4, 6 fin.; cf. Sil. 2, 392 Drak.:

    nec publicanus atterit (Germanos),

    exhausts, drains, Tac. G. 29:

    famam atque pudorem,

    Sall. C. 16, 2:

    et vincere inglorium et atteri sordidum arbitrabatur,

    and to suffer injury in his dignity, Tac. Agr. 9 Rupert.:

    eo tempore, quo praecipue alenda ingenia atque indulgentiā quādam enutrienda sunt, asperiorum tractatu rerum atteruntur,

    are enfeebled, Quint. 8, prooem. 4:

    filii ejus atterentur egestate,

    Vulg. Job, 20, 10:

    Nec res atteritur longo sufflamine litis,

    Juv. 16, 50.— Hence, attrītus, a, um, P. a., rubbed off, worn off or away, wasted.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.: ut rictum ejus (simulacri) ac mentum paulo sit attritius, * Cic. Verr. 2, 4, 43:

    ansa,

    Verg. E. 6, 17:

    vomer,

    worn bright, id. G. 1, 46; cf. Juv. 8, 16 Rupert.:

    caelaturae,

    Plin. 33, 12, 55, § 157; Petr. 109, 9.—
    2.
    In medicine, attritae partes or subst. attrita, ōrum, n. (sc. membra), bruised, excoriated parts of the body:

    medetur et attritis partibus sive oleo etc.,

    Plin. 24, 7, 28, § 43:

    attritis medetur cinis muris silvatici etc.,

    id. 30, 8, 22, § 70.—
    B.
    Trop.: attrita frons, a shameless, impudent face (lit. a smooth face, to which shame no longer clings; cf. perfrico), Juv. 13, 242 Rupert.; so,

    domus Israël attritā fronte,

    Vulg. Ezech. 3, 7.— Sup. and adv. not used.

    Lewis & Short latin dictionary > adtero

  • 3 attero

    at-tĕro ( adt-, Dietsch), trīvi, trītum, 3, v. a. ( perf. inf. atteruisse, Tib. 1, 4, 48; cf. Vell. Long. p. 2234 P.), to rub one thing against another; hence, in gen., to rub away, wear out or diminish by rubbing, to waste, wear away, weaken, impair, exhaust.
    I.
    Lit. (most freq. after the Aug. per.; in Cic. only once as P. a.; v. infra): insons Cerberus leniter atterens caudam, rubbing against or upon (sc. Herculi), * Hor. C. 2, 19, 30:

    asinus spinetis se scabendi causā atterens,

    Plin. 10, 74, 95, § 204: aures, * Plaut. Pers. 4, 9, 11 (cf. antestor):

    bucula surgentes atterat herbas,

    tramples upon, Verg. G. 4, 12:

    opere insuetas atteruisse manus,

    Tib. 1, 4, 48; so Prop. 5, 3, 24, and Plin. 2, 63, 63, § 158; so,

    dentes usu atteruntur,

    id. 7, 16, 15, § 70:

    attrivit sedentis pedem,

    Vulg. Num. 22, 25:

    vestem,

    Dig. 23, 3, 10; Col. 11, 2, 16;

    Cels. praef.: vestimenta,

    Vulg. Deut. 29, 5; ib. Isa. 51, 6.— Poet., of sand worn by the water flowing over it:

    attritas versabat rivus harenas,

    Ov. M. 2, 456.—
    II.
    Trop., to destroy, waste, weaken, impair:

    postquam utrimque legiones item classes saepe fusae fugataeque et alteri alteros aliquantum adtriverant,

    Sall. J. 79, 4:

    magna pars (exercitūs) temeritate ducum adtrita est,

    id. ib. 85, 46:

    Italiae opes bello,

    id. ib. 5, 4; so Tac. H. 1, 10; 1, 89; 2, 56; Curt. 4, 6 fin.; cf. Sil. 2, 392 Drak.:

    nec publicanus atterit (Germanos),

    exhausts, drains, Tac. G. 29:

    famam atque pudorem,

    Sall. C. 16, 2:

    et vincere inglorium et atteri sordidum arbitrabatur,

    and to suffer injury in his dignity, Tac. Agr. 9 Rupert.:

    eo tempore, quo praecipue alenda ingenia atque indulgentiā quādam enutrienda sunt, asperiorum tractatu rerum atteruntur,

    are enfeebled, Quint. 8, prooem. 4:

    filii ejus atterentur egestate,

    Vulg. Job, 20, 10:

    Nec res atteritur longo sufflamine litis,

    Juv. 16, 50.— Hence, attrītus, a, um, P. a., rubbed off, worn off or away, wasted.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.: ut rictum ejus (simulacri) ac mentum paulo sit attritius, * Cic. Verr. 2, 4, 43:

    ansa,

    Verg. E. 6, 17:

    vomer,

    worn bright, id. G. 1, 46; cf. Juv. 8, 16 Rupert.:

    caelaturae,

    Plin. 33, 12, 55, § 157; Petr. 109, 9.—
    2.
    In medicine, attritae partes or subst. attrita, ōrum, n. (sc. membra), bruised, excoriated parts of the body:

    medetur et attritis partibus sive oleo etc.,

    Plin. 24, 7, 28, § 43:

    attritis medetur cinis muris silvatici etc.,

    id. 30, 8, 22, § 70.—
    B.
    Trop.: attrita frons, a shameless, impudent face (lit. a smooth face, to which shame no longer clings; cf. perfrico), Juv. 13, 242 Rupert.; so,

    domus Israël attritā fronte,

    Vulg. Ezech. 3, 7.— Sup. and adv. not used.

    Lewis & Short latin dictionary > attero

  • 4 exculpo

    ex-sculpo ( exculp-), psi, ptum, 3, v. a.
    I. A.
    Lit.:

    terram unde exsculpserant, fossam vocabant,

    Varr. L. L. 5, § 143 Müll.: foramina arborum exsculpta digitos sex. Cato, R. R. 18, 2:

    nescio quid e quercu exsculpseram, quod videretur simile simulacri,

    Cic. Att. 13, 28, 2:

    signum ex molari lapide,

    Quint. 2, 19, 3; cf. id. 2, 4, 7.—
    2.
    Transf., prov.: leoni esurienti ex ore exsculpere praedam, said of any thing exceedingly difficult or daring, Lucil. ap. Non. 102, 22. —
    B.
    Trop., to get out, elicit, extort:

    ex aliquo verum,

    Ter. Eun. 4, 4, 45:

    in quaestione vix exsculpsi, ut diceret,

    obtained, Plaut. Cist. 2, 2, 6.—
    * II.
    To scratch out, erase:

    hos versus Lacedaemonii exsculpserunt,

    Nep. Paus. 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > exculpo

  • 5 exsculpo

    ex-sculpo ( exculp-), psi, ptum, 3, v. a.
    I. A.
    Lit.:

    terram unde exsculpserant, fossam vocabant,

    Varr. L. L. 5, § 143 Müll.: foramina arborum exsculpta digitos sex. Cato, R. R. 18, 2:

    nescio quid e quercu exsculpseram, quod videretur simile simulacri,

    Cic. Att. 13, 28, 2:

    signum ex molari lapide,

    Quint. 2, 19, 3; cf. id. 2, 4, 7.—
    2.
    Transf., prov.: leoni esurienti ex ore exsculpere praedam, said of any thing exceedingly difficult or daring, Lucil. ap. Non. 102, 22. —
    B.
    Trop., to get out, elicit, extort:

    ex aliquo verum,

    Ter. Eun. 4, 4, 45:

    in quaestione vix exsculpsi, ut diceret,

    obtained, Plaut. Cist. 2, 2, 6.—
    * II.
    To scratch out, erase:

    hos versus Lacedaemonii exsculpserunt,

    Nep. Paus. 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > exsculpo

  • 6 pendigo

    pendīgo, inis, f. [id.], lit. an internal tumor, abscess (post-class.).
    I.
    Lit., Veg. Vet. 2, 44:

    pendiginem circumcides ad vivum,

    id. ib. 2, 55.—
    II.
    Transf., a hollow space inside of a statue:

    simulacri pendigines,

    Arn. 6, 201.

    Lewis & Short latin dictionary > pendigo

  • 7 pulchritudo

    pulchrĭtūdo ( pulcr-), ĭnis, f. [id.], beauty.
    I.
    Lit.:

    ut corporis est quaedam apta figura membrorum cum coloris quādam suavitate eaque dicitur pulchritudo,

    Cic. Tusc. 4, 13, 31:

    simulacri,

    id. Verr. 2, 4, 33, § 72; cf.

    corporis,

    id. Off. 1, 28, 98:

    pulchritudinis duo genera sunt, quorum in altero venustas est, in altero dignitas, venustatem muliebrem dicere debemus, dignitatem virilem,

    id. ib. 1, 36, 130:

    pulchritudinis habere verissimum judicium,

    id. Inv. 2, 1, 3:

    equi,

    Gell. 3, 9, 8:

    urbis,

    Flor. 2, 6, 34:

    flammae,

    Suet. Ner. 38:

    operis,

    Plin. Ep. 10, 46, 3.—
    II.
    Trop., beauty, excellence:

    oratoris,

    Cic. de Or. 3, 19, 71:

    verborum,

    Quint. 3, 7, 12:

    orationis,

    Petr. 2:

    honestum suā pulchritudine specieque laudabile,

    Cic. Fin. 2, 15, 38:

    splendor pulchritudoque virtutis?

    id. Off. 2, 10, 37; cf.:

    ut Isocratis memorat pulchritudo,

    i. e. the charming writer, Amm. 30, 8, 6.—
    III.
    Transf., a beauty, i. e. a beautiful thing; in plur.:

    pulchritudines,

    i. e. beautiful jewels, Plin. 37, 9, 46, § 129.

    Lewis & Short latin dictionary > pulchritudo

  • 8 pulcritudo

    pulchrĭtūdo ( pulcr-), ĭnis, f. [id.], beauty.
    I.
    Lit.:

    ut corporis est quaedam apta figura membrorum cum coloris quādam suavitate eaque dicitur pulchritudo,

    Cic. Tusc. 4, 13, 31:

    simulacri,

    id. Verr. 2, 4, 33, § 72; cf.

    corporis,

    id. Off. 1, 28, 98:

    pulchritudinis duo genera sunt, quorum in altero venustas est, in altero dignitas, venustatem muliebrem dicere debemus, dignitatem virilem,

    id. ib. 1, 36, 130:

    pulchritudinis habere verissimum judicium,

    id. Inv. 2, 1, 3:

    equi,

    Gell. 3, 9, 8:

    urbis,

    Flor. 2, 6, 34:

    flammae,

    Suet. Ner. 38:

    operis,

    Plin. Ep. 10, 46, 3.—
    II.
    Trop., beauty, excellence:

    oratoris,

    Cic. de Or. 3, 19, 71:

    verborum,

    Quint. 3, 7, 12:

    orationis,

    Petr. 2:

    honestum suā pulchritudine specieque laudabile,

    Cic. Fin. 2, 15, 38:

    splendor pulchritudoque virtutis?

    id. Off. 2, 10, 37; cf.:

    ut Isocratis memorat pulchritudo,

    i. e. the charming writer, Amm. 30, 8, 6.—
    III.
    Transf., a beauty, i. e. a beautiful thing; in plur.:

    pulchritudines,

    i. e. beautiful jewels, Plin. 37, 9, 46, § 129.

    Lewis & Short latin dictionary > pulcritudo

См. также в других словарях:

  • Ignazio Fresu — (born 1957) is an Italian contemporary sculptor. He creates his artworks using waste products such as pieces of old metal, polystyrene and packaging collected from bins, dumps and scrap metal yards. Biography Ignazio Fresu was born in Cagliari… …   Wikipedia

  • Mario Perniola — (born May 20, 1941, in Asti, Italy) is an internationally acclaimed Italian philosopher, professor of Aesthetics and author. Many of his works have been published in English. Contents 1 Biography 2 Philosophy of Literature 3 Counter Culture …   Wikipedia

  • Mario Perniola — Profesor catedrático de Estética en la Universidad de Roma II (Tor Vergata). Nacido el 20 de mayo de 1941 en Asti (Italia), se le considera como una de las figuras más relevantes de la filosofía italiana actual. Son especialmente destacables sus… …   Wikipedia Español

  • The Man in the High Castle —   …   Wikipedia

  • Bibliography of Philip K. Dick — The bibliography of Philip K. Dick includes 36 novels, 121 short stories, and 14 short story collections published by American science fiction author Philip K. Dick (December 16 1928 – March 2 1982) during his lifetime. [cite web| last = Williams …   Wikipedia

  • Mary Flanagan — is an artist, author, educator, and designer currently residing in Hanover, New Hampshire. She is inaugural chair holder of the Sherman Fairchild Distinguished Professorship in Digital Humanities at Dartmouth College and the director of the… …   Wikipedia

  • Pierre Klossowski — (* 9. August 1905 in Paris; † 12. August 2001) war ein französischer Schriftsteller, Übersetzer und Maler. Pierre Klossowski verfasste zahlreiche Abhandlungen, u.a. über Marquis de Sade und Friedrich Nietzsche, mehrere Essays über literarische… …   Deutsch Wikipedia

  • Mario Perniola — (né à Asti, au Piémont en 1941) est un philosophe italien, chercheur en communication, spécialiste en esthétique, théoricien de l’art et de la littérature et spécialiste de la sexologie. Sommaire 1 Biographie 2 Pensée …   Wikipédia en Français

  • Pierre Klossowski — Activités romancier, philosophe, traducteur, et peintre Naissance 9 août 1905 Paris Décès 12 août 2001 Paris Langue d écriture français Œuvres principal …   Wikipédia en Français

  • Клоссовски, Пьер — Пьер Клоссовски Pierre Klossowski Дата рождения: 9 августа 1905(1905 08 09) Место рождения: Париж, Франция Дата смерти: 12 а …   Википедия

  • Клоссовски — Клоссовски, Пьер Пьер Клоссовски Pierre Klossowski Дата рождения: 9 августа 1905(19050809) Место рождения: Париж Дата смерти: 12 августа 2001 …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»